Што е вера и зошто е важна?

На колку луѓе може да им довериш лични тајни, слабости, стравови или несигурности?

На кои личности во твојот живот длабоко им веруваш?

Верата е спремност за делување бидејќи имаме сигурност дека она што не се гледа е реално. Бидејќи веруваме ние делуваме како да е реално она што не можеме да го видиме во моментот. На пример, кога седнуваме на столица имаме вера дека столицата ќе не издржи. Или кога влегуваме во авион или автобус – веруваме дека пилотот/возачот ги има положено сите потребни тестови, дека е доволно обучен и искусен, да не однесе од точка А до точка Б. Верата секогаш бара да се базира на некое знаење, познавање, кое е реално т.е. вистинито. Никој нормален не сака да верува во лага или да биде наивен. Колку повеќе интереакција имаме со знаењето или познавањето кое е точка на интерес толку повеќе сигурност добиваме за делување во таа област. Секако дека луѓето често се наивни и донесуваат погрешни одлуки верувајќи во лаги ама тоа не го поништува погорекажаното туку го потврдува. 

Додека го пишував и обмислував овој текст разговарав со жена ми. Таа е многу мудра жена. Па, во нејзината мудрост ми спомна нешто многу важно што сакам да го споделам. Често пати најдоброто, најмудрото или најдуховното нешто што можеме да го направиме со вера е да легнеме и да одмориме, да се наспиеме добро. Ова е важно да се напомене бидејќи не треба погрешно да се заклучи дека да делуваш со вера значи само да бидеш активен и да правиш работи кои од луѓето се одобрени како продуктивни. Ние многу често треба да чекаме, да се смириме, да имаме трпение. И за ова ни е потребна вера. Многу полесно ни доаѓа да се брзаме, да трчаме да завршиме што е можно повеќе работи во што е можно пократко време, но она што често е потребно е да чекаме на Бог. На Негово водство, на Неговиот тајминг. За ова е потребна вера! Нели ви реков дека имам мудра жена.

Довербата е синоним за вера. Но, зборот доверба повеќе го користиме во контекст на лични врски со другите луѓе. Па на тој начин, нели, зборуваме за луѓе од доверба. Сите сакаме да имаме такви партнери, пријатели, комшии или соработници. Родителите сакаат да можат да имаат доверба во нивните деца. Децата, пак, сакаат да можат да имаат доверба во нивните родители. Работодавците секогаш сакаат вредни луѓе на кои можат да се потпрат. А, за жал, такви има многу малку, па тоа често им раѓа фрустрации во бизнисот. Тие често знаат да кажат, „има работа и пари ама нема работници“. Дури и работникот да не е искусен во работата која треба да ја обавува, може да прими соодветна обука и да стане добар. Но, она што не може да му се даде лесно преку обука е да биде човек од доверба. А тоа е она што е највредно кај секој човек. 

Можеш ли повторно да му веруваш на некој којшто те изневерил или излажал и што треба да се случи за да ѝ веруваш на таа личност повторно?

Истиот принцип, како погоре, важи и овде, кога зборуваме за врските со другите луѓе. Ние сакаме да стекнеме реално знаење или познавање (исксуство) за да ни биде јасно дали и колку може да се потпреме на некоја личност – да имаме доверба во неа. 
Каков е човекот од доверба? Таа личност е автентична и искрена. Ја зборува вистината дури и кога боли, дури и кога може многу да изгуби или скапо да ја чини. Таа е личност со интегритет. Работодавците не сакаат да се „замараат“ со оваа тема. Тие сакаат да ги обучат своите работници во однос на потребните вештини кои им се потребни за конкретната работа. Понекогаш дури и со тоа не сакаат да се занимаваат, туку бараат луѓе со долгогодишно искуство. Зошто? Затоа што дури и обуката во однос на вештини одзема многу време, труд и пари. Но, тие, и не би имале голем проблем со обучување на новите и неискусните, доколку би имале гаранција дека работникот кој ќе го обучат ќе остане во фирмата и ќе биде лојален. Лојалноста е уште еден синоним за човек кој е верен. 

Кои карактерни особини (квалитети) според тебе треба да ги поседува некоја личност за да биде човек на кој можеш да му веруваш?

Од ова што го кажавме до сега може да се извлечат неколку важни заклучоци. Никој не може да живее без вера/доверба. Стравот, несигурноста и анксиозноста се спротивни од верата/довербата. Ако некој има големи стравови и анксиозност може да заклучиме две работи. Прво, дека личноста нема знаење и познавање за реалност која е убава и сигурна за неа. И второ, таа нема вера според која би делувала врз основ на знаењето/познавањето на таа убава и сигурна реалност. Една многу важна поента овде е дека знаењето и верата се засилуваат една со друга. Колку повеќе знаење имаме за одредена област толку повеќе сигурни стануваме да делуваме т.е. да истапиме со вера. А колку повеќе истапиваме со вера толку поголемо лично искуство добиваме во таа одредена област т.е. преку верата стекнуваме уште поголемо значење. Така овој циклус продолжува и се засилува.

Заклучуваме дека верата е спротивставена на гледањето, а не на знаењето. Знаењето и познавањето на реалноста т.е. вистината одат рака под рака со верата/довербата. Колку повеќе вера/доверба (базирана на реално знаење) има една личност толку поквалитетен живот има. Колку повеќе една личност е човек од доверба толку подобро им е на сите околу неа. Таквата личност ги збогатува животите на другите околу неа. Нема лесна обука за станување човек од доверба. Но, сепак има надеж и за овој предизвик. 

Што ти остави впечаток од оваа лекција? Има ли нешто со кое не се согласуваш, што е тоа? Имаш ли некој твој коментар или прашање во врска со темава?