Исус и Отецот се едно

²²А беше тогаш во Ерусалим праз­ни­кот Обновување на храмот и беше зима. ²³Одеше Исус во храмот, по тремот Соломонов. ²⁴А Јудејците Го опколија и Му ре­коа: „До кога ќе ги мачиш нашите ду­ши? Ако си Ти Христос, кажи ни от­во­рено!“ ²⁵Исус им одговори: „Ви реков, и не верувате. Делата што ги вршам Јас во името на Мојот Отец, тие сведочат за Мене. ²⁶Но вие не верувате, бидејќи не сте од Моите овци, како што ви реков. ²⁷Моите овци го слушаат Мојот глас и Јас ги познавам; и тие одат по Мене, ²⁸и Јас им давам вечен живот; и никогаш нема да загинат; и никој не ќе ги истргне од раката Моја. ²⁹Мојот Отец, што Ми ги даде, е поголем од сите; и никој не може да ги грабне од раката на Мојот Отец. ³⁰Јас и Отецот сме едно.“ ³¹А Јудејците, пак, зедоа камења да Го каменуваат. ³²Исус им одговори: „Многу добри дела ви јавив од Мојот Отец; за кое од тие дела фрлате камења на Мене?“ ³³Му одговорија Јудејците, велејќи: „За добро дело камења не фрламе на Тебе, туку за хулење, зашто Ти, иако си човек, се правиш Бог.“ ³⁴Исус им одговори: „Не е ли напи­шано во вашиот Закон: ‚Јас реков: бо­го­ви сте?‘ ³⁵Ако Тој ги нарече богови оние кон кои беше упатено словото Божјо, а писмото не може да се урне, ³⁶а на Оној ли, Кого Го освети Оте­цот и Го прати во светот, вие велите: ‚Хулиш на Бога?‘ дека реков: ‚Јас сум Син Божји?‘ ³⁷Ако не ги вршам делата на Мојот Отец, не верувајте Ми; ³⁸а ако, пак, ги вршам, макар што Мене не Ми верувате, на делата Мои поверувајте, за да разберете и поверува­те дека Отецот е во Мене и Јас сум во Него.“ ³⁹Сакаа пак да Го фатат, но Тој им се истргна од рацете нивни, ⁴⁰и пак отиде отаде Јордан, на она место каде што Јован крштеваше, и ос­тана таму. ⁴¹Мнозина дојдоа кај Него и говореа: „Јован не направи ниедно чудо, но сѐ што рече Јован за Него, беше вистина.“ ⁴²И мнозина таму поверуваа во Него.